​​​​​Tijdens de diverse persconferenties door de regering waar coronaregels werden aangekondigd worden Nederlanders aangesproken op hun eigen verantwoordelijkheid met daarbij de toevoeging: ‘Uiteindelijk is er echt maar één ding dat telt, dat is gedrag’. Een vaak geopperde verklaring voor de oplopende besmettingen is dat Nederlanders, in tegenstelling tot bijvoorbeeld Duitsers, lak hebben aan regels. Wij zijn in Nederland gewend dat er een beroep gedaan wordt op de eigen verantwoordelijkheid. Dat geeft ons blijkbaar de autorisatie om de regels wel of niet te volgen.

Vooroordeel of realiteit?

In dit coronatijdperk is er plotseling veel aandacht voor cultuurverschillen, met name die tussen Nederland en Duitsland. Wetenschappers zoeken een verklaring waarom het aantal besmettingen in Nederland procentueel zo enorm veel hoger is dan in ons buurland Duitsland. Is de geografische grens dan toch ook een gedragsgrens? Het inmiddels al veel gehoorde grapje, als je aan een Nederlander en een Duitser het commando “spring” geeft en vraagt wat men dan doet? De Duitser vraagt: Hoe hoog? De Nederlander zegt; Waarom? is tekenend voor het (voor)oordeel van ons Nederlanders. 


Is het echt zo?

Tijdens de vele workshops en voorlichtingsbijeenkomsten die wij als Stichting Nedubex al ruim 25 jaar geven, wordt bijna altijd ongeloofwaardig gereageerd op de praktijkvoorbeelden op het gebied van cultuurverschillen die wij geven. Wij zijn als Nederlanders gewend regels te interpreteren en niet letterlijk op te volgen. Een bekend voorbeeld is een rood voetgangerslicht midden in de nacht, in geen velden of wegen verkeer te zien. De Nederlander loopt door, de gemiddelde Duitser wacht op groen. Ook ten aanzien van het sanctiebeleid is er een duidelijk verschil. De Nederlandse politieagent mag zelf de afweging maken of sanctie wel in evenwicht is met het delict en dus niets doen. De Duitse politieagent is verplicht bij constatering van dit delict een bekeuring uit te delen.


Interpreteren van regels, de grootste valkuil bij werken in Duitsland

Indien men een (bouw)contract afsluit met een Duitse opdrachtgever en men zich niet terdege bewust is van dit cultuurverschil, heeft u een grote kans het project met verlies af te sluiten of te belanden in eindeloze juridische procedures. Hoe logisch ook: contract is contract! 


Waarom? Daarom!

Ook op het gebied van technische regelgeving telt de letter van de wet en niet de geest van de wet. Indien in regelgeving vastligt dat hout niet mag worden gebruikt voor bepaalde toepassingen dan is dat ondubbelzinnig duidelijk.  Als wij de reden daarvoor interpreteren, namelijk brandwerendheid en dienen vervolgens een rapport in dat aantoont dat de brandwerendheid voldoet, dan zal bij beoordeling van het bevoegd gezag de vraag worden gesteld: Können Sie nicht lesen?


Bert van der Laan; Adviseur Stichting Nedubex